Rozdział 35

Witajcie kochani.

 Oto przed wami kolejny rozdział 

zapraszam do czytania i komentowania:)

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

- Cieszę iż ci sie podoba mój domek Edwardzie:) Zapraszam do środka. Napijemy się i porozmawiamy.

- Bello. Ci się dzieje???– powiedziałem najłagodniej jak tylko mogłem. Wiedziałem, że jak tylko usłyszy mój głos, obudzi się.

- Edward…. – wymamrotała. Podniosła głowę i jej spojrzenie padło balkon

- Już jest wszystko wporządku… – powiedziałem kojąco.

- Tak wiem…ale musimy porozmawiać- mruknęła.

Odwróciła się w moich ramionach tak aby być do mnie przodem. Przybliżyła się tak blisko mojej twarzy, że czułem jej nierówny oddech na policzkach i czole. Przybliżyłem się jeszcze bliżej jej, wiedząc co planuje. Pocałowałem ją delikatnie. Naparłem na nią jeszcze trochę. Objęła mnie za szyję. W tym samym momencie odsunęła się delikatnie, lecz stanowczo ode mnie.

Westchnęła cicho,

- Edwardzie muszę ci powiedzieć iż 2 stycznia będę musiała wyjechać na pewną misje a raczej szkolenie , w sumie na dalszy jego ciąg .

- Ale jak to??

- Edwardzie proszę nie przerywaj mi, bo to jest bardzo dla mnie trudna decyzja by ci powiedzieć. Nawet moi najbliżsi o niczym nie wiedzą. Jedynie Jasper wie co jest grane i wyjeżdża razem ze mną. Pamiętasz Al. Miała dziwne wizje przyszłości i pewnej bitwy, Ja i Mój brat się do niej przygotowujemy. To my musimy ich pokonać nie wy.

-  To jest Niebezpieczne.  Ja na to nie pozwole, za bardzo cię kocham.

-Tak wiem, że to będzie niebezpieczne . Ale jeden, jedyny raz zrozum, tak musi być.

- Nie Bello. Wydaje ci się, Nie możemy kusić losu.

- Jak to nie wiesz? –zapytała. Zaczynała tracić nad sobą panowanie.

- Tak się boisz, że nie myślisz o niczym innym niż strach. Nie wiem o co chodzi, ani nie wiem co chcesz mi przekazać. – wytłumaczyłem spokojnie.

- Aha…- powiedziała po chwili. Uśmiechnęła się blado. Podeszła do łóżka. Usiadła na nim. Podążyłem spojrzeniem za nią. Przyglądałem jej się bardzo uważnie.

- A wiec o co chodzi? –zapytałem po dobrej minucie ciszy.

- Czy to prawda?- wybuchła. Zerwała się z łóżka i podbiegła do mnie. Złapała mnie za nadgarstki. Patrzyła na mnie z taką intensywnością, że musiałem spojrzeć gdzie indziej.

-Przepraszam…

-Za co? -zdziwił się.

-.Jestem egoistka. Pieprzoną egoistką, która myśli tylko o sobie…-chciałam kontynuować swoją wypowiedź, ale Edward przytknął mi palet do ust.

-Dosyć. uSpakuj się.  Nie martw się wszystko będzie dobrze.

-Poczekasz na mnie Edwardzie???

- Oczywiście i liczę na to iż po tym wszystkim będziemy wiedli spokoją wieczność razem.

- Czy to oświadczyny??

- Jeszcze nie. A chciała byś by były???

- Pytanie??? Uśmiechnął się i pocałował moje czoło.

- Masz na myśli strach i szaleństwo?

 - Nie - powiedziałam dotykając jego twarzy.

 - Uczyniłeś, że poczułam się znowu żywa. Jego usta wędrowały od mojego czoła do moich warg. Pocałował mnie głęboko ponownie w usta i powiedział:

 - Dobrze to słyszeć, ponieważ ta cała sprawa z twoim wyjazdem , przyszłą bitwą tym, że niemal straciłem Cię  gdy wyjechałaś, sprawiła, że wiem coś tak naprawdę, co tylko trochę wcześniej wiedziałem. Nie mogę bez Ciebie żyć Bello.

 - Dziękuję - powiedziałam.

 - Nie powiedziałem, że to będzie fajne dla mnie, że będziesz gdziś daleko a ja nie będę wiedział co się z tobą dzieje. Powiedziałem, że nie pozwolę, by rozpadło się to, co już mamy.

- Co już mamy?

 - Siebie nawzajem. Na zawsze.

 - To wystarczające dla mnie,

- Objęłam go rękami wokół ramion. Mógłbyś coś ze mną zrobić?

- Tak, wszystko - jego odpowiedź doprowadziła nas oboje do śmiechu. - Pocałuj mnie tak, jak zrobiłeś to wcześniej na balu, tak, bym nie mogła myśleć.

 - Poradzę sobie z tym - oznajmił. Pocałunek Edwarda zaczął się powoli i słodko, ale taki nie trwał długo. Kiedy jego pocałunek stał się głębszy, jego ręce zaczęły badać moje ciało. Gdy znalazł dolną krawędź mojego T- shirtu zawahał się, a podczas tej małej chwili wahania ja podjęłam decyzję.

Pragnęłam Edwarda. Pragnęłam go całego. Odsunęłam się od niego tak, bym mogła spojrzeć mu w oczy. Oboje ciężko dyszeliśmy co było śmieszne gdyż jesteśmy wampirami, a on automatycznie pochylił się do mnie, jakby nie mógł powstrzymać się, by nie przytulać się do mojego ciała.

- Zaczekaj. - Położyłam rękę na jego klatce piersiowej.

- Przepraszam. - Jego głos zabrzmiał ponuro. - Nie chciałem zajść za daleko.

- Nie, to nie to. Nie zaszedłeś za daleko. Ja tylko chciałam… no cóż… - zawahałam się, próbując zmusić mój umysł do pracy przez mgłę pożądania, którą do niego czułam. - Ah, do diabła. Pokażę Ci czego chcę. - Zanim zdążyłam się zawstydzić, wstałam. Edward obserwował mnie z wyrazem ciekawości i ciepła, ale nawet kiedy zdjęłam koszulkę i wyskoczyłam z dżinsów, ciekawość odeszła, a jego oczy zdawały się ciemnieć pod wpływem ciepła. Położyłam się z powrotem w jego bezpiecznych ramionach, oddając się ponownie uczuciu.

 - Jesteś taka piękna - powiedział Edward, śledząc wzór mojego tatuażu, który owijał się na mojej łopatce. Jego dotyk sprawiał, że drżałam.

 - Boisz się? - Zapytał, przyciągając mnie bliżej.

- Nie drżę, bo się boję - wyszeptałam pomiędzy pocałunkami. - Drżę, bo tak bardzo Cię pragnę. - Jesteś pewna? - Całkowicie pewna. Kocham Cię, Edwardzie.

- Też Cię kocham, Bello. 

-Edward wziął mnie wtedy w ramiona poszliśmy do sypialni. Swoimi rękami, i ustami zablokował dostęp do świata, sprawiając, że myślałam tylko o nim - pragnęłam być tylko z nim. Jego dotyk wygnał w mgłę przeszłości wstrętne wspomnienie Jemsa i błędu jaki popełniłam oddając mu się. W tym samym czasie Edward złagodził ból wewnątrz mnie, jaki został mi po stracie Jacoba. Zawsze będę tęskniła za Jacobem, ale on był człowiekiem, a kiedy Edward kochał się ze mną zrozumiałam, że muszę ostatecznie pożegnać się z Jacobem. Edward był moją przyszłością… moją miłością. Kiedy Edward położył mnie na łóżku miał na sobie tylko koszulkę i bokserki, szybko je sciągną i położył się nagi obok mnie, pochylił się i poczułam najpierw jego język na mojej szyi, a następnie krótki, pytający dotyk jego zębów.

 - Tak - powiedziałam, zaskoczona zasapanym, nieznajomym dźwiękiem mojego głosu. Przesunęłam swoje ciało, aby wargi Edwarda  naciskały bardziej stanowczo na moją szyję, podczas gdy ja pocałowałam silny, gładki spad gdzie jego ramię łączyło się z bicepsem. Z moim własnym bezsłownym pytaniem, pozwoliłam by moje ciało wypełniło się naszymi wspólnymi uczuciami. Więź między nami była jak ogień - płonąca i skonsumowana, niemal bolesna w swej intensywności. Prawie nieznośna w swojej przyjemności. Przylegaliśmy do siebie, usta dociskane do skóry, ciało do ciała. Jedyne co mogłam czuć, to Edward. Nie mogłam powiedzieć gdzie kończyłam się ja, a gdzie zaczynał się on. Nie mogłam powiedzieć, która przyjemność jest moja, a która jego. Potem kiedy ja leżałam w jego ramionach, nasze nogi były splecione razem, nasze ciała były ciągle śliskie od ” potu”,. 

Nie opuszczaliśmy sypialni przez godziny. Później będę pamiętać tę noc jako jedną z najszczęśliwszych w moim życiu. W chaosie przyszłości, wspomnienie objęć ramion Edwarda, dzielenie dotyku i marzeń, moment, kiedy byłam całkowicie, zupełnie szczęśliwa, może być czymś, co będę cenić jak ciepły blask świec w najciemniejszą z nocy.

Dużo później wracaliśmy powoli do zamku. Nasze palce były splecione razem, nasze boki były blisko. Mieliśmy właśnie przekroczyć ogród, a ja byłam tak pochłonięta Edwardem, że nie zauważyłam nawet że strażnicy nam się bacznie przyglądają/ i

Faktycznie, nie zauważyłam zbyt wiele, aż do wtargnięcia głosu Alice.

- Oh, do cholery. Czy wy dwoje możecie być bardziej oczywiści?

-Podniosłam marzycielsko głowę z ramienia Edwarda i zobaczyłam Alice stojącą w basenie z pochodniami przy wejściu do zamku, stukającą z irytacją palcami u nogi.

- Moja piękna, zostaw ich. Zasłużyli na swój kawałek szczęścia.

- Głęboki głos mojego brata dochodził z cienia obok niej. Jedna cienka jasnowłosa brew podniosła się kpiąco.

- Nie sądzę, że szczęście jest kawałkiem, który ona właśnie dała mojemu braciszkowi.

- Poważnie, nawet twoja ordynarność nie przeszkadza mi teraz - powiedziałam jej.

- Ja nie jestem ordynarna tylko zła, bo twój brat zrobił zupełnie odwrotnie jak ty z moim bratem.

- Ale mi przeszkadza - oznajmił Edward.

- Dajcie spokój, wykorzystajmy te kilka dni na zabawę, zakupy i nacieszenie się sobą. Pamiętajcie tylko wasza dwójka wie o nas i naszym wyjeździe reszta nie może nic wiedzieć!!!  Jak znikniemy to wy macie być zmartwieni, nie chcę wam kasować pamięci naszych rozmów.

-Rozumiemy – powiedzieli jednocześnie Alice i Edward.

- Izz….- zaczął Jasper.

- Tak Jazz, co jest grane, i nie rób tych oczek ze smreka, bo to nic nieda.

- No wiesz , przenoszę się do komnaty Alice na czas naszego pobytu jeszcze w domu, mam nadzieję iż się nie będziesz gniewać??

- Spoko, tylko bądźcie grzeczni, a zapomniałam moja sypialnia jest cała??? Zaczęłam się śmiać/

- Tak jest cała.

- Jeśli to prawda, to się cieszę a jak nie to Jazz pożałujesz ;p

- Spoko.

- Idziemy dziś wieczorem na imprezę. Nie będę słuchać jego paplania mojego tatka o balu i to jak goście się zachwycali mną i jazzem.

-OK

-ok

-ok

- Idę się przebrać, a potem kto wybiera się ze mną na polowanie??

- My wszyscy.

- ok to do zobaczenia za godzinę. - Edwardzie przeniesiesz się do mojej komanty???

- Jasne kochanie, jeśli tylko tego chcesz??

-Tak, to zmykaj się odświeżyć a ja powiem któremuś ze strażników by po naszym wyjściu przenieśli twoje rzeczy do mojej komnaty.

- Dobrze kochanie. A nie zapomniałaś o czymś ??

- Ach tak, Pocałowałam namiętnie Edwarda i poszłam do wielkiej Sali przywitać się z rodzinką i powiedzieć im o planach na najbliższe kilka dni.

 <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

 Za bardzo to ten rozdział mi nie wyszedł, w końcu pisarką to ja nie jestem.!!

Przepraszam za błędy bo pisze na komórce.  Jeśli macie jakiś pytania do rozdziału piszcie śmiało. Cieszy mnie to, iż o mnie nie zapomnieliście , i mnie za tak długą nieobecność nie ukatrupiliście.

 Jak tam u was kochani lany poniedziałek??? U mnie bardzo mokry był, nie dość ,że zalano mi łóżko, to jeszcze leje jak s cebra od 6 godzin. Maskra 

Pozdrawiam serdecznie wszystkich czytających a w szczególności Komentujących,  Do NN:)